Enkele weken geleden begon ik weer te werken. Een gloednieuwe job, met gloednieuwe collega’s en dat als gloednieuwe mama….het houdt je bezig. Van schrijven kwam er al even niet veel.
Of toch. Vlak voor ik aan de slag ging, heb ik immers nog een fan-verhaal afgewerkt. En daar wou ik toch even over posten!
Mijn verhalen worden natuurlijk gelezen, zo af en toe. Dat zie ik in statistieken en dat lees ik in de commentaren die ik erop ontvang. En twee weken geleden ontving ik dit:
Ik heb een hele tijd gewoon meegelezen wanneer andere Asterix-fans iets schreven. Maar NATUURLIJK moest ik dat zelf ook eens proberen. Ik begon met een kleine scène uit een album. Wat later plukte ik een personage van mezelf (uit een origineel verhaal) en dropte het in de Asterix wereld. Toen liep het licht uit de hand, want dat verhaal werd enorm lang. Bovendien volgde er nog een tweede.
Eigen personages in fanfiction zijn tricky. Je wil vooral geen Mary Sue in het leven roepen.
Een Mary Sue is een term uitgevonden in 1973 door Paula Smith, zelf een doorgewinterde Star-Trek Otaku. http://en.wikipedia.org/wiki/Mary_Sue
Mary Sue stories—the adventures of the youngest and smartest ever person to graduate from the academy and ever get a commission at such a tender age. Usually characterized by unprecedented skill in everything from art to zoology, including karate and arm-wrestling. This character can also be found burrowing her way into the good graces/heart/mind of one of the Big Three [Kirk, Spock, and McCoy], if not all three at once. She saves the day by her wit and ability, and, if we are lucky, has the good grace to die at the end, being grieved by the entire ship.[5]
Vandaag de dag heb je een Mary Sue gemaakt als je personage alles kan en alles weet, iedereen aan zijn of haar voeten ligt en ja….’gaap’. In fanfiction is een Mary Sue (Of Marty Stu) vaak “wish fulfilment”. De auteur schrijft over zijn eigen alter ego, en plaatst een geïdealiseerde versie van zichzelf in die wereld.
Phyllis kwam niet uit een fanfic, maar was zeker weten een Mary Sue in haar eigen verhaal. Kon tegen alles. Had bergen geduld en kreeg iedereen om haar vinger gedraaid. Redder in nood voor iedereen. Gaap.
Maar: dat spelletje kon ze in mijn fanfic niet spelen. Ah nee, want die had zijn eigen helden al. En die moesten hun plaats behouden. Phyllis moest dus dimmen. Fouten en problemen krijgen. Heeft die meid problemen gekregen, zeg. Maar problemen zijn herkenbaar en daardoor heeft Phyllis ook een paar fans! Wat mij heel blij maakt. Want ik ben ook fan.
In haar oorspronkelijke verhaal past ze niet meer. Maar ze heeft ondertussen haar eigen verleden en verhaal, en daar zou ik in de toekomst graag mee aan de slag gaan. Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb. Tot zolang:
Filosofieke 